Dat is goed zichtbaar in het werk van Luc Brants in de afgelopen periode: lopend onderzoek naar de geschiedenis van de zichtbaarheid van homoseksualiteit in Tilburg, dat naar verwachting in 2020 zal verschijnen bij het Zuidelijk Historisch Contact onder de titel ‘Van Willem II naar Roze Maandag’. Dit onderzoek bestaat, zoals zo vaak in Luc’s werk, uit een combinatie van archiefonderzoek en gesprekken met direct betrokkenen, om een zo gevarieerd mogelijk beeld te kunnen schetsen van het homoseksuele leven in Tilburg tussen 1830 en nu.

Over dit onderwerp schreef hij tot nog toe een tweetal artikelen in de Brabantse regionale historische pers en organiseerde het Regionaal Archief Tilburg in november 2018 het symposium ‘Uit de Kast!, de roze geschiedenis in archieven.'

Daarnaast was hij betrokken bij het onderzoek van de Commissie Geweld in de Jeugdzorg die de afgelopen jaren onderzoek deed naar geweldservaringen van kinderen en jongeren die te maken hadden met de Jeugdzorg tussen 1945 en nu. Hierin werkte hij specifiek aan geweldservaringen binnen de doven- en blindeninternaten, opnieuw in een combinatie van archiefonderzoek en gesprekken met direct betrokkenen. Het rapport zal medio juni 2019 uitkomen.

Eerder onderzoek van Luc Brants loopt langs de lijnen van enerzijds homoseksualiteit en anderzijds mensen met beperkingen: In 2018 verscheen een overzichtsartikel over de geschiedenis van de omgang met mensen met een beperking in Nederland, geschreven samen met Paul van Trigt en Alice Schippers in ‘The Routledge History of Disability’. In 2017 kwam ‘Tussen repressie en provocatie, Geschiedenis van de homo- en lesbische emancipatie in Eindhoven 1948-1990’ uit, dat de grote lijnen van de homo-emancipatie in Eindhoven schetst. Wim Daniëls vond dit werk in maart 2017 ‘het allermooiste’ op Radio 1. Ook werkte hij mee aan de Canon Gehandicaptenzorg, waarin hij verantwoordelijk was voor een drietal vensters over de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking.

Tussen 2007 en 2011 werkte Luc Brants als projectleider bij Movisie, het programma Huiselijk en Seksueel  Geweld en heeft in deze periode meegewerkt aan verschillende onderzoeken en praktijkgerichte projecten. Belangrijkste daarvan was ‘Beperkt Weerbaar, Een onderzoek naar seksueel geweld bij mensen met een lichamelijke, zintuiglijke of verstandelijke beperking’, waarin hij grotendeels verantwoordelijk was voor de Veldoriëntatie.

Tussen 2003 en 2007 was Luc Brants verbonden aan de toenmalige organisatie Rotterdam Verkeert te Rotterdam, waar hij veel praktijkgericht onderzoek deed naar de positie van homoseksuele cliënten in jeugdzorg, welzijnswerk en onderwijs  en naar de positie van biculturele homoseksuele mannen en lesbische vrouwen in de stad.

In 2004 promoveerde Luc Brants op het proefschrift  ‘Leiding moeten zij hebben, geschiedenis van de sociaal pedogogische zorg voor mensen met een verstandelijke handicap in Nederland tussen 1900 en 1945’ aan de Universiteit Maastricht bij prof. dr. Ad van Gennep. Aanleiding voor dit proefschrift was een studie uit 1992, van Brants samen met Ad van Gennep, destijds hoogleraar orthopedagogiek aan de Universiteit van Amsterdam, naar de geschiedenis van de William Schrikker Groep, ’50 jaar tegendraads, een historische schets van de William Schrikker Stichting’.